Një numër në rritje i studimeve mbështesin se lidhjet e forta sociale mund të kontribuojnë në jetëgjatësi. Këtij informacioni të fundit i shtohen detajet e më shumë se 28,000 kinezëve, siç dolën nga studimi i publikuar në Journal of Epidemiology & Community Health.

Siç u zbulua, shoqërimi pothuajse i përditshëm mund të zgjasë jetëgjatësinë e një personi .

Studiuesit ekzaminuan efektin e socializimit tek të moshuarit që jetojnë në Kinë, duke plotësuar një boshllëk kërkimor në këtë popullatë pasi ka të dhëna kërkimore që mbështesin këtë gjetje nga studimet e njerëzve në shoqëritë perëndimore.

Pra, ata morën të dhëna nga një Anketë Kineze e Jetëgjatësisë Gjatësore (CLHLS), e cila filloi në 1998. Por ata u fokusuan në pesë faza të veçanta të mbledhjes së të dhënave deri në 2018-19, duke përfshirë gjithsej 28,563 pjesëmarrës me një moshë mesatare 89 vjeç.

Pjesëmarrësit u pyetën se sa shpesh marrin pjesë në aktivitete sociale dhe më pas u kategorizuan sipas përgjigjeve të tyre në pesë grupe përkatësisht: pothuajse çdo ditë, të paktën një herë në javë, të paktën një herë në muaj, herë pas here dhe kurrë.

Gjatë gjithë periudhës së ndjekjes, 21,161 (74%) pjesëmarrës vdiqën, 15,728 prej tyre brenda 5 viteve të para.

Në përgjithësi, aktiviteti social më i shpeshtë u shoqërua me mbijetesë dukshëm më të gjatë. Sa më e lartë të jetë frekuenca, aq më e lartë është probabiliteti i një jetëgjatësie më të gjatë.

Më konkretisht, jetëgjatësia u zgjerua me 42% tek ata që shoqëroheshin herë pas here, me 48% tek ata që shoqëroheshin të paktën çdo muaj , me 110% tek ata që shoqëroheshin të paktën çdo javë dhe me 87% tek ata që shoqëroheshin pothuajse çdo ditë . atyre që thanë se nuk e bënin.

Megjithatë, pas pesë viteve të para të studimit, u vu re se vetëm shoqërimi pothuajse ditor u shoqërua me mbijetesë dukshëm më të gjatë në këtë grup, ndër të cilët koha deri në vdekje u vonua me 204%.

Faktorët që kanë ndikuar më shumë në jetëgjatësinë, sipas hulumtimit, kanë qenë gjinia mashkullore, mosha më e re, niveli më i lartë arsimor, martesa, jetesa në qytet dhe/ose me të afërmit dhe shëndeti i mirë.

Kur të dhënat u analizuan sipas moshës, lidhja e aktivitetit social me mbijetesën brenda 5 viteve të para ishte edhe më e fortë për të moshuarit, duke sugjeruar rëndësinë e jetës sociale në pleqëri.

“Në studimin tonë, frekuenca e aktivitetit social dhe mbijetesa e përgjithshme mbeti statistikisht e rëndësishme pavarësisht nga faktorët individualë socio-ekonomikë dhe shëndeti, duke treguar se pjesëmarrja në aktivitetin social në vetvete është një parashikues i pavarur i mbijetesës së përgjithshme tek të moshuarit”, përfundojnë studiuesit.