Mehmet Ali Bulut, një oficer policie i lindur në vitin 1993 dhe që punonte në Departamentin e Mbrojtjes Presidenciale në Turqi ka kryer vetëvrasje.

Mediet turke shkruajnë se kur efektivi 28-vjeçar Bulut nuk shkoi në punë dhe telefoni i tij ishte i fikur, tre kolegë shkuan në shtëpinë e tij për ta parë dhe kur ata u futën brenda me bravandreqës, gjetën trupin e pajetë të tij.

Ai kishte lënë një shënim në një letër me kuadrate dhe një stilolaps blu, ku fajësonte eprorët për gjendjen e tij të rëndë psikologjike.

 “Fyerja, kërcënimi, shkarkimi i stafit, poshtërimi i tyre, vënia e tyre në një pozicion gënjeshtari duhet të jetë puna më e mirë. Çdo person ka krenari dhe unë nuk mund t’i duroja ato fjalë.”– shkruante ai, citon cumhuriyet.

Po ashtu ai kishte edhe një kërkesë për kolegët, pasi nuk donte t’i shkonin as në varrim përveç njërit prej tyre:”Unë nuk dua që ndonjë oficer të vijë në varrimin tim, përveç komisionerit tim Mustafa Yavuzkanat.”

Policia tashmë ka nisur hetimet rreth rastit që ka bërë bujë të madhe në shtetin turk.

Deputeti i Izmirit Murat Bakan, e çoi çështjen në rendin e ditës të Asamblesë dhe ngriti disa pyetje me shkrim për ministrin e Brendshëm, Süleyman Soylu, të cilit i kërkon të japë llogari për ngjarjen e rëndë. Kjo për shkak se edhe disa oficerë të tjerë të rinj ishin vetëvrarë.

Pyetjet e Bakan për ministrin e Brendshëm:

“Cili polic vetëvritet? Fëmijët e vegjël i japin fund jetës së tyre Süleyman Soylu! Ku jeni ju? Më 11 mars, oficeri i policisë Ethem Dağdeviren, më 30 janar, oficeri i policisë Halil Akkaya bëri vetëvrasje. Sot, ne e filluam ditën me lajmin se një oficer i ri policie i lindur në vitin 1993 bëri vetëvrasje.

Këta fëmijë me dëshirë dhe me dashuri bëhen oficerë policie në kulmin e jetës së tyre dhe më pas bëjnë vetëvrasje. Cilat janë arsyet që i çuan ata të heqin dorë nga jeta e tyre, o Süleyman Soylu? Këta fëmijë flasin gjithmonë për ‘dominimin e eprorëve’ në shënimet që lënë pas. Këta fëmijë thonë: ‘Ne jemi qenie njerëzore dhe duam të punojmë në mënyrë njerëzore. Çdo person ka një krenari dhe unë nuk mund t’i duroj ato fjalë’ thonë ata zoti Soylu, a i dëgjoni? Këta fëmijë lënë emra në shënimet që lanë pas. A shkoni pas këtyre emrave?

Edhe një herë, për të parandaluar që një polic i ri të bëjë vetëvrasje, a i pranoni këto shënime si ‘denoncime’ dhe të ndiqni ata që i bënë këta fëmijë të vetëvriten, të hapni një hetim rreth emrave të shkruar në ato shënime? Për këta eprorë, ju duhet të hapni një hetim rreth këtyre, i dashur Soylu. Ju gjithashtu duhet të kërkoni llogari nga ata që e bëjnë këtë, dhe ju duhet të jepni llogari për ta.

Këta fëmijë ju janë besuar juve. Prindërit dhe baballarët nuk i rritën fëmijët e tyre për të bërë vetëvrasje për shkak të dominimit të eprorit. Këta fëmijë nuk u bënë policë për t’i dhënë fund jetës së tyre duke bërë vetëvrasje. Jetët e të rinjve që janë oficerë policie të një moshe shumë të re dhe i shërbejnë vendit ju janë besuar juve. Ju duhet t’i mbroni, i dashur Soylu! Nëse nuk mund t’i mbroni, duhet të jepni llogari.”