Nga Mitro Çela

“Kërcen prifti nga belaja?!” Thotë populli…U plaka e u thinja, e “belanë” nuk e kuptova. Dje dëgjova një histori…I shkon për shtat përrallës së priftit…

Jonuz Zenuli. Nga Belisov. Kuçovë. Ka lindur më 28 shkurt 1934. Kur mbushi 80 vjeç I duhej një çertifikatë. Shkon në zyrën e shtetit. I thotë teta:
-Xhaxha! Ti thua ke lindur më 29 shkurt. Shkurti I vtit 1934 ka pasur 28 ditë. Nuk të pranon sistemi?
-Po halli?
-Nuk ta zgjidh unë?…
Dhe I biri mori rrugën për për Tiranë. Drejtoria e Përgjithshme e Gjendjes Civile…I thanë. Ka vetëm një “ilaç”: Duhet të hapësh gjyq. Sistemi elektronik nuk pranon ndërhyrje…
Dhe I biri shkoi në Gjykatën e Vlorës. U mblodhën kokë më kokë gjyqtarët. Në krah u rrinin ekspertët. Problem I madh shumë?! Jep e merr! Pas një javë vendosën:
-Gjyqi nuk mund të bëhet për dy arsye madhore. Së pari. Në sallë duhet të vijë I zoti I punës. Së dyti. Duhen tre dëshmitarë.
– Së pari. Plaku nuk vjen dot. Është I sëmurë. Në shtrat. Së dyti. Që të mbajnë mend atë ditë shkurti, burrat duhet të kenë qenë të paktën 16 vjeçar. I bie të janë mbi 95 vjeçar. Nuk kemi të tillë në katund?!
-Zotëri! Ligji është ligj. Mos bëni shaka?!
Gjykimi I shkurtit 1934 ka mbërritur në Tiranë. Gjykata Administrative është deri në “lëfyt” me dosje. Ka radhë. Jonuzi ka bërë kërkesë:
-Jam edhe plak edhe I sëmurë. Ditët I kam të numëruara. Po vdiqa, I mbeta djalit në derë. Ka shtet edhe në katundin tonë: Nuk mund të më varrosem pa u çregjistruar nga gjendja civile?! Ju lutem: Ma bëni gjyqin jashtë radhës?!
Kërkesa është bërë me firmë e vulë nga “Zyra e avokatit “Syri& B.” SH.P.K. Berat”
Morali: Jo prifti, por plaku kërcen nga belaja?!