Për 30 vjet, ne kemi lënë internetin të dëmtojë fëmijët, shoqërinë me pornografi

*Nga David Marcus, “Fox News”

Ajo që do të sugjeroj do të duket e çuditshme, ndoshta edhe e pamundur, por më dëgjoni! Shtetet e Bashkuara duhet të kërkojnë të ndalojnë pornografinë nga interneti. Arsyeja më e madhe për ta bërë këtë është se fëmijët janë të zhytur nga një ortek llumi.

Mësuam në një studim të vitit 2019 nga Bordi Britanik i Klasifikimit të Filmit se, 51 për qind e fëmijëve nga 11 deri në 13-vjeç kishin parë pornografi në internet. Kjo do të thotë se dhjetëra miliona fëmijë shumë të vegjël po shikojnë pornografi, sepse ne si shoqëri, sinqerisht pa shumë mendim, apo diskutim, kemi vendosur ta lejojmë atë. Kjo, përkundër edhe faktit se ende sot mund të arrestohet një shitës për dorëzimin e një reviste pornografike një fëmije. Këto dy gjëra nuk kanë kuptim së bashku.

Dhe nuk janë vetëm fëmijët, pornografia ka efekte gërryese në të gjithë shoqërinë, duke përfshirë edhe ata para kamerës. Dhe nuk është vetëm pornografia, është vetë interneti që e përkeqëson problemin. Pornografia ka ekzistuar për shekuj me radhë, filmat pornografikë për dekada, por kurrë më parë interneti nuk ishte në majë të gishtave tanë me një sasi të pafundme materialesh seksuale në çdo orë të ditës.

Për 30 vjet ne e kemi trajtuar internetin sikur të ishte, për disa arsye, i paprekshëm nga shteti. Kjo përfshin mediat sociale dhe censurën e madhe teknologjike, si dhe pornografinë. Interneti ndërthuret me jetën tonë të përditshme kaq shumë, saqë kjo qasje e Perëndimit të egër thjesht nuk është më e qëndrueshme. Në fakt, nuk ka asnjë arsye pse një autostradë informacioni nuk mund ose nuk duhet të ketë rregulla rrugore, rregulla që mbrojnë fëmijët.

Dhe, sigurisht, ne kemi disa rregulla, në lidhje me pornografinë e fëmijëve, mashtrimin, vjedhjen e identitetit dhe shpifjen për të përmendur disa. Por kur bëhet fjalë për pornografinë, shoqëria jonë ka qenë çuditërisht toleruese.

Për dekada interneti është ndjerë si diçka që po na ndodh, jo diçka që ne kontrollojmë. Kudo e bën atë të duket imun ndaj vullnetit tonë, por nuk ka asnjë parim apriori që thotë se pornografia duhet të jetë gjerësisht e disponueshme, falas, pa verifikim moshe, për çdo person të çdo moshe që të konsumojë në internet.

Ka kundërshtime të parashikueshme për ndalimin e pornografisë në internet, apo edhe kufizimin e aksesit në të. Liberalët e kolltuqeve, me duart e ngritura lart, thonë se nuk mund të bëjmë asgjë për t’i ndaluar fëmijët e vegjël që ta shikojnë atë. “Si mund ta kufizosh atë?” – pyesin ata. Gjykata e Lartë ka standardin e saj të famshëm dhe të paqartë, “e di kur e shoh me sytë e mi”, por sigurisht që mund të përcaktohet, kjo nuk është një telash epistemologjik të cilit duhet t’i dorëzohemi. Sa i përket fjalës së lirë, njerëzit janë të lirë të bëjnë pornografi, por ata janë përgjegjës për atë ku shkon.

Na thuhet se ndalimi i pornografisë është jopraktik, njerëzit do të gjejnë një rrugëdalje dhe sigurisht, kjo është e vërtetë për çdo ligj që ne miratojmë gjithsesi. Më në fund, na thuhet se kjo u takon prindërve, sikur fëmijët të mos shkojnë në biblioteka, apo shkolla, apo të kenë miq. Në këtë vit kemi mësuar se shumë prindër nuk duan të bëhen me shtetin, por kërkojnë gjithashtu nevojën e veprimeve të shtetit për të mbrojtur fëmijët, si për shembull ndalimin e shfaqjeve të papërshtatshme për ta.

Në vitin 1994, kur kryebashkiaku i atëhershëm Rudy Giuliani filloi goditjen e krimit dhe varfërisë në qytetin e Nju Jorkut, një nga veprimet e tij të para ishte të dëbonte teatrot pornografike nga Times Square. Nuk ishte një politikë e vogël. Ajo që ai kuptoi ishte se ato rrugët e kalimit janë sheshi publik dhe pornografia po ia mbytte jetën. Sot sheshi publik është në pëllëmbën e duarve tona dhe është koha për të shembur teatrot virtuale pornografike.

Pornografia do të ishte ende e disponueshme në të gjitha format e tjera të panumërta, të cilat janë shumë më mbrojtëse ndaj fëmijëve.

Nëse ndalimi i pornografisë nga interneti duket si një ide radikale, edhe mund të jetë, por më lejoni të sugjeroj se kemi një problem radikal në duart tona dhe nëse mënyra e furnizimit të fëmijëve tanë me pornografi do ishte diçka tjetër përveç internetit, ne do e kishim ndaluar me kohë.

Nëse ka zgjidhje më të moderuara, por efektive shkëlqyeshëm. Por ajo që nuk është e pranueshme është të mbetemi në këtë gjumë të pafuqishëm përballë një ndryshimi drastik dhe të dëmshëm në shoqërinë tonë. Ne nuk duhet të mësojmë të jetojmë me fëmijët që kanë akses të papenguar në pornografi. Duhet ta ndalojmë!

*David Marcus është një kolumnist që jeton në New York City