Shtimi i një ilaçi më të ri në terapinë standarde mund të ndihmojë në kontrollimin e komplikimeve të veshkave të shkaktuara nga lupusi i sëmundjes autoimune, sugjeron një provë e re klinike.

Studiuesit zbuluan se shtimi i ilaçit, i quajtur belimumab, përmirësoi gjasat e pacientëve për t’iu përgjigjur trajtimit. Kjo nënkuptonte një reduktim të proteinave në urinë – një shenjë treguese e inflamacionit të veshkave – dhe asnjë humbje të ndjeshme në funksionin e veshkave. Ekspertët thanë se rezultatet shtojnë provat se belimumab ndihmon në mbrojtjen e veshkave nga shkatërrimet e lupusit. Në formën më të zakonshme të sëmundjes – e quajtur lupus erythematosus sistemik (SLE) – sistemi imunitar prodhon gabimisht antitrupa kundër indeve të trupit. Sulmi mund të ketë efekte të përhapura, duke dëmtuar lëkurën, nyjet, zemrën, mushkëritë dhe veshkat. Deri në 60% të njerëzve me SLE zhvillojnë inflamacion të veshkave të njohur si nefrit.

Ka ilaçe për ta trajtuar atë, dhe prognoza është përmirësuar në vitet e fundit. Por, ende duhen trajtime më të mira. Rreth 40% e njerëzve me nefrit lupus më të rëndë zhvillojnë dështimin e veshkave në fazën përfundimtare. Belimumab është miratuar tashmë për kontrollimin e shpërthimeve të simptomave të lupusit në pacientët që nuk kanë nefrit. Gjetjet e reja sugjerojnë që pacientët tashmë me ilaçe mund të marrin ndonjë përfitim të shtuar për veshkat.

Por pyetja nëse pacientët me nefrit duhet të shtojnë belimumab është më e ndërlikuar. Nga disa specialist ky përshkruhet si përfitim modest dhe është e paqartë se cilët pacientë me nefrit mund të marrin atë përfitim. Trajtimi standard për nefritin e lupusit përfshin dy ilaçe që shtypin sistemin imunitar: ciklofosfamide intravenoze dhe mikofenollat mofetil, një ilaç oral.

Belimumab, aprovuar për herë të parë në 2011, gjithashtu shtyp sistemin imunitar por në një mënyrë më specifike. Është një antitrup i inxhinierisë laboratorike, i dhënë përmes venave ose injeksionit, dhe qetëson mbivendosjen në qelizat e sistemit imunitar që prodhojnë antitrupa. Provat që nxitën miratimin e ilaçit nuk përfshinë njerëz me nefrit të plotë. Por disa pacientë kishin sëmundje të veshkave “të shkallës së ulët”, tha Dr. Richard Furie, studiuesi kryesor në provën e re. Dhe në ata pacientë, kishte shenja që belimumab mbronte  veshka. Kjo i dha shtysë këtij gjykimi, tha Furie, i cili është shefi i reumatologjisë në Northëell Health, në Great Neck, N.Y.

Ekipi i tij rekrutoi 448 pacientë me nefrit në 21 vende dhe i caktoi ata rastësisht në njërën nga dy grupet: Njërit iu shtuan infuzione mujore me belimumab në trajtimin e tyre të rregullt; tjetri mori infuzione qetësuese të një ilaci tjetër. Pas dy vitesh, grupi belimumab po ecte më mirë, zbuluan studiuesit. Në përgjithësi, 43% po tregonin një “përgjigje primare të efektit renal”, krahasuar me 32% të pacientëve me ilacin tjetër.

Kjo do të thotë që pacientët kishin funksion të qëndrueshëm të veshkave dhe një rënie të proteinave në urinë, shpjegoi Furie. Por, theksoi se, efekti ishte parë vetëm tek pacientët që kishin shtuar ilaçin së bashku me mikofenolat – jo tek ata që përdornin ilacin ciklofosfamid. “Kjo mund të nënkuptojë se belimumab rrit vetëm efektet e mikofenolatit,” spekuloi Furie. Ose, tha ai, kjo mund të nënkuptojë se belimumab ndihmon vetëm pacientët me sëmundje më pak të rëndë të veshkave: Mjekët mund të kenë përshkruar ciklofosfamid tek pacientët me sëmundje më të keqe.

Belimumab duket se është e sigurt. Kishte efekte anësore të pritshme, si infeksionet e frymëmarrjes dhe traktit urinar. Por nuk kishte rritje të efekteve anësore serioze në krahasim me ilacet e tjera . Bazuar në këto rezultate, tha Furie, “dikush mund të argumentojë që pacientët me nefrit duhet të marrin (belimumab) përveç kujdesit standard”.