Rahmet paçin kioskat!

Dikur, një burrë ndërtoi një urë mbi një lum të rrëmbyeshëm, me qëllimin që t’u lehtësojë kalimin njerëzve të shumtë. Meqë ndërtimi i urës pati shpenzime, ai vuri një taksë për kalimin e urës, një Lirë floriri.

Njerëzit që ishin të detyruar të përdorin urën, filluan ta urrejnë gjestin e bashkëqytetarit të tyre. E përfolën dhe e mallkuan të gjithë. Si ishte e mundur të përdorë nevojën e tyre për të bërë para? Nga ana tjetër, ndërtuesi i urës bëri shumë para me taksën e kalimit të urës.

Në ditët e fundit të jetës, thirri të birin dhe i tha:”Unë e ndjej që po vdes. Dua prej teje që të bësh diçka dhe ta përmirësosh imazhin tim tek njerëzit.

E kam peng që më kanë inat dhe më mallkojnë sa herë kalojnë urën. Dua që, të paktën pas vdekjes, të thonë ndonjë fjalë të mirë për mua.”Pas vdekjes, i biri mori në dorë menaxhimin e kalimit mbi urë dhe që ditën e parë, e rriti taksën e kalimit nga një Lirë në tre Lira.Njerëzit që deri atëherë kishin mallkuar të atin, filluan të gumëzhijnë me mallkime për të birin:”Po ky i poshtër çfarë bën kështu? Pastë rahmet i ati, na merrte veç një lirë dhe me gjithë ato shpenzime për ndërtimin e urës, hallall i kishte.

Ai ishte kaq i njerëzishëm dhe e vlerësonte nevojën e hallexhinjve. I biri qenka shpirtkazmë …..

”P.s: Rahmet paçin kioskat!

Nga #elmazfida