Qyteti mbeti pa një Romeo
Askund nuk gjendet qoftë një Zhulietë
Ku ikën çiftet e dashuruar
Gjithçka beton…pemët pa fletë!?…

Një stol i hedhur në mbeturina
Më tej dëgjoj një ulërimë…
Zgjebosur qentë…macet stërvina
Një vajzë e fishkur merr…petidinë.

Deti i pshurrun…traget i ndryshkur
Policë që qelben veç era gjizë
Ikin… veç ikin, kush mbet pa ikur
Nuk ka gomone… nuk ka as vizë.

Shoh djem e vajza, që shkojnë tek Blloku
Vend i mallkuar për krim të fshehtë…(!)
Mesnata çmendet nën ritëm rroku
Nuk ka Romeo…nuk ka Zhulietë.

Qyteti mbeti pa një Romeo
Askund nuk gjendet qoftë një Zhulietë
Ku ikën çiftet e dashuruar
Gjithshka beton…pemët pa fletë!?…

Podiumi.com

AGIM DOÇI: KU TA GJEJ UNË ERËN TËNDE…

Ehu!… Pyetje ishte kjo për të bërë.
apo të gjithë kërkojnë nga dashuria?
Ahere thashë: “Do bëj një pyetje jo si të tërë!
Një pyetje “bombë”, nga ato që bën mençuria.

“Ku ta gjej unë erën tënde!?…”
dhe si shuplakë, pyetja në vesh më flakëroi.
Këto janë intervista! – mendova, – që dalin prej zëmre…
Tani forca, përgjigju!… se koha kaloi!

E vura gishtin tek plaga e sapohapur
Arrnuar me fasho psherëtime dhe malli.
E prekja pa mëshirë plagën e përgjakur
Që përgjigja të dilte e sinqertë…e jo nga halli.

Kërkoja të nuhasja erën time vetiake
dhe aty brenda shpirtit përgjigjen të merrja…
çudi…përpjekjet e mija dështake
nga thellësitë e shpirtit erën tënde nxirrja!

Përse më bën pyetje ti zogu i pranverës
Që strukesh pranë meje e lumtur!?
S’e ndjen erën time që rri prapa derës
dhe pret e rrënqethur një fjalë, për t’u futur?!

Rrëmo plagët e tua që kullojnë dashuri
Pastaj vur melhemin e mallit të përzhitur!…
Dhe pyetmë e dashur, pyetmë përsëri:
– Ku ta gjej erën tënde, nga largësia…grisur!?

Tani prit përgjigjen, se më duket e gjeta!
Kërko erën time, tek ëndrrat e tua!
Të fal të gjitha netët që askurrë nuk i fjeta!
Se erën e përbashkët e ke tek fjalët TË DUA!

Podiumi.com