Përralla shqip për fëmijë me tekst të shkurtër

Një qen pa miq

Shkruar në gjuhën shqipe nga Taulant, Eri dhe Nexhati Tafa

Një mesditë të nxehtë vere, një qen endej sa andej këtej në kërkim të një strehe të freskët. Për fat, më në fund dalloi një nga ato kasollet e vogla verore të mbushur me bar për të ngrënë e për t’u shlodhur bagëtitë në kohën e vapës.

Ai nuk mund ta mendonte një strehë më të përshtatshme për të fjetur e për të mos e ndjerë vapën e madhe dhe pa u menduar gjatë kërceu dhe u shtri mbi barin e butë. Shumë shpejt e mori gjumi.

Nuk kishte shumë kohë që kish mbyllur sytë, kur një dhi e uritur u afrua ngadalë pranë grazhdit. Ajo iu lut qenit që të shtyhej pak që hante ca bar e të shlodhej edhe ajo pranë tij. Ata ishin miq prej kohësh e herë pas here humbisnin në lodra lëndinave. Por qeni filloi të lihte i zemëruar dhe nuk e la dhinë as të shtrihej e as të hante pakëz bar të gjelbërt. Dhia mbeti e çuditur por nuk bëri zë.

Dhia u shtri tutje duke shpresuar se dikur qeni do të largohej.

Pas pak erdhi një dele. Ajo ndjehej e uritur dhe i kërkoi qenit ta lejonte të hante ca bar. Me qenin kushedi sa herë kishin qëndruar bashkë lëndinave. Por qeni filloi t`i lihte si të mos e kishte njohur kurrë dhe i kërkoi të largohej.

Delja u mënjanua dhe u shtri më tutje duke shpresuar se dikur qeni do të ngrihej nga grazhdi. Pas pak një kalë i uritur erdhi aty. Atij po i lëshonte goja lëng nga bari i njomë, por kur u afrua të hante, qeni filloi të lihte si i tërbuar.

Kali u çudit. Me qenin kushedi sa herë lodronin lëndinave. Edhe ai nuk bëri zë dhe u mënjanua tutje.

Qeni nuk e la dhinë, delen dhe kalin të hanin bar e jo më të shlodheshin në strehën verore. Ai kërkonte të qëndronte i shtrirë aty e të shlodhej me çdo kusht. Mendonte vetëm për veten. Dhia, delja dhe kali, qëndronin pak më tutje dhe e vështronin të çuditur mikun e tyre. 

Ca më vonë erdhi një lopë të hante ca bar të gjelbërt. Qeni ju sul edhe asaj më hungërima e lehje. Edhe lopa u largua që aty e çuditur. Me qenin ishin miq e kishin bredhur shumë lëndinave.

Qeni nuk donte të dinte për miqtë e tij. Ai kishte vendosur të qëndronte në grazhd sa t`i kishte qejfi. Dhia, delja, kali dhe lopa, e ndjenë se nuk kishte më kuptim të prisnin dhe u larguan. U vinte keq që kishin humbur një mik.

Qeni filloi të gërhiste. E kishte kapur gjumi i rëndë. Miqtë e tij ishin larguar dhe nuk kishin pritur që të zgjohej e të bashkohej me ta siç ndodhte rëndom. kur merrnin udhët bashkë. Mbase, kur të zgjohej e të endej i vetëm lëndinave, do ta ndjente se ai ishte një qen pa miq.