Ishte tronditës lajmi se në Francë kishte pasur rreth 3 mijë pedofilë në radhët e klerit që kanë qenë aktivë në Kishën Katolike që nga viti 1950. Raporti u publikua nga një komision i pavarur që heton pedofilinë në Kishën Katolike.

Priftërinj dhe anëtarë të tjerë të klerit në Francë kishin abuzuar seksualisht me rreth 216 mijë fëmijë të mitur në 70 vitet e fundit. Ky numër mund të arrijë në 330 mijë nëse do të përfshiheshin edhe besimtarët laikë që punonin për Kishën.

Sipas gjetjeve të një komisioni prej 22 anëtarësh të përbërë nga mjekë, juristë, historianë, sociologë dhe teologë i cili kreu hetimin për 2 vjet numërohen nga 2 mijë në 3200 pedofilë mes 115 mijë priftërinjve dhe klerikëve në Francë. Kjo do të thotë se pjesa e abuzuesve midis klerikëve është më e madhe se 3%.

Por ky ishte vetëm rasti i fundit i një serie skandalesh pedofilësh që kanë tronditur Kishën Katolike në dekadat e fundit në vende si Irlanda, Kanadaja, Franca, Australia, Polonia dhe SHBA-ja.

Problemi i pedofilisë në Kishën Katolike theksohet edhe nga botimi i 30 qershorit në “La Croix International” sipas së cilit një komision i qeverisë polake përcaktoi se kleri në atë vend është përgjegjës për rreth 30% të të gjitha rasteve të abuzimit seksual të fëmijëve nga viti 2017 deri në vitin 2020. Nga 345 raste të raportuara rreth 100 prej tyre u kryen nga anëtarët e Kishës Katolike.

Sa e zakonshme është pedofilia?

Kur flitet për pedofilinë në Kishë, por edhe në përgjithësi, duhet të kihet parasysh se jo të gjithë abuzuesit e fëmijëve janë domosdoshmërish pedofilë. Sipas “International Journal of Research” rreth 1 deri 5% e popullsisë mashkullore ka tendenca pedofilie.

Vlerësimet e sakta janë të vështira sepse njerëzit me prirje pedofilie fshihen, pasi e perceptojnë veten jashtëzakonisht negativisht në shoqëri. Shumë prej tyre nuk kryejnë kurrë dhunë seksuale ndaj fëmijëve.
Autorët e studimit theksojnë se edhe stigmatizimi i pedofilisë është një problem sepse njerëzit me pedofili kanë frikë se do të persekutohen nëse zbulohen interesat e tyre seksuale.

Pse ka kaq shumë pedofili në Kishë?

Shtrohet pyetja, nga vijnë kaq shumë pedofilë apo abuzues seksualë në Kishë? Një pyetje edhe më e rëndësishme është se si ata që janë në radhët e klerit janë përgjegjës për kaq shumë raste abuzimi. Disa nga të dënuarit pranuan se abuzuan me më shumë se 100 fëmijë.

Hulumtimet kanë treguar se abuzimi seksual është më i zakonshmi dhe injorohet në institucione të caktuara që punojnë me fëmijë, siç janë jetimoret, konviktet, kampet e skautistëve dhe sporteve, seminaret, etj.

Në institucione të tilla, fëmijët shpesh ndahen nga e përditshmja, vëmendja e drejtpërdrejtë e prindërve dhe janë të ekspozuar ndaj autoriteteve të rritur, në pozita pushteti, të cilët shpesh gëzojnë mbrojtjen e institucioneve, veçanërisht nëse ata janë të lidhur me politikën dhe policinë.

Problemi i strukturës organizative të Kishës

Në shumicën e rasteve, abuzimi ndodh në organizatat e dominuara nga meshkujt, mbi të cilat nuk ka mbikëqyrje adekuate.

Sociologia Marie Keenan nga “University College Dublin” në librin e saj të vitit 2012, “Abuzimi Seksual i Fëmijëve dhe Kisha Katolike” shkruan se kultura organizative është arsyeja kryesore pse Kisha Katolike ka probleme me abuzimin seksual të fëmijëve.

Mënyra e përgjithshme e të menduarit dhe struktura e fuqisë së Kishës janë me origjinë dhe natyrë feudale. Drejtuesit e saj pretendojnë respektin absolut të vartësve dhe burrat kanë një autoritet hyjnor mbi gratë dhe fëmijët. Përveç kësaj, thekson ajo, ka gjithashtu shumë pak interes për një vendimmarrje demokratike brenda Kishës.

Këto kushte krijojnë një situatë të favorshme për një kulturë abuzimi. Në një mjedis të tillë, autorët e krimit mund të bindin të rriturit dhe fëmijët që të organizojnë dhe kryejnë abuzime seksuale dhe të mbajnë informacionin rreth tij të fshehtë dhe të injoruar.

“Kjo mund të çojë edhe në krijimin e rrjeteve sekrete të abuzuesve brenda dhe midis institucioneve dhe organizatave që mbështesin një kulturë të abuzimit seksual. Abuzuesit seksualë infiltrojnë në institucione të tilla ku viktimat janë maksimalisht në dispozicion të tyre dhe rreziku është minimal” – shpjegon Keenan.

Një raport hetimor i Australisë së Jugut i quajtur “Dosja Mullighan” për fëmijët në kujdes shtetëror të publikuar në vitin 2008 zbuloi se priftërinjtë, murgeshat dhe stafi mjekësor ishin përfshirë në organizimin e abuzimit sistematik që Komisioneri Mullighan e përshkroi si “parti pedofile”.

Refuzimi i Kishës për të ndryshuar

Ish-Papa Benedikti XVI tronditi publikun dhe ekspertët në vitin 2019 me një letër të hapur duke pretenduar se revolucioni seksual i viteve 1960 nxiti pedofilinë dhe homoseksualitetin në Kishën Katolike. Ai vuri në dukje se lëvizja shoqërore në atë kohë shkaktoi kolapsin mendor të shoqërisë.

Kritikët e tij vunë në dukje se abuzimi i fëmijëve në Kishë ndodhte edhe para viteve 1960 dhe se homoseksualizmi nuk kishte asnjë lidhje me abuzimin e djemve ashtu siç heteroseksualiteti nuk kishte të bënte me abuzimin me vajzat.

Sociologia e fesë Ankica Marinović, një këshilltare shkencore dhe profesore në Institutin për Kërkime Sociale në Zagreb, pohon të kundërtën – se pedofilia në Kishë është kryesisht për shkak të refuzimit të klerit konservator për të kryer reforma serioze të kishës në vitet 1960.

Kleri, politikanët dhe policia shpesh mbulojnë skandalet

Është e zakonshme që abuzuesit, por edhe autoritetet institucionale të heshtin për fëmijët që ankohen për abuzim. Sipas Keenan, kjo bëhet veçanërisht komplekse kur abuzuesit vijnë nga radhët e klerit. Gjegjësisht, përkatësia fetare e policisë, politikanëve dhe autoriteteve mund t’i përfshijë ata në përpjekjet e Kishës për të mbuluar ose shtypur akuzat. Disa kritikë e kanë përshkruar këtë model të mbulimit institucional si dëshmi në favor të ekzistencës së pedofilisë së organizuar brenda grupeve në Kishë.

Për shembull, një raport irlandez mbi abuzimin e fëmijëve në Kishën Katolike në 2004, i njohur si “Raporti Murphy” zbuloi se policia ishte përfshirë në mbulimin e abuzimit seksual në shkallë të gjerë të fëmijëve në Dublin.

Aty thuhet se anëtarët e lartë të klerit, përfshirë disa peshkopë, e kanë mbuluar abuzimin për gati 30 vjet dhe se strukturat dhe rregullat e Kishës e kanë lehtësuar këtë fshehje. Ai gjithashtu thekson se autoritetet shtetërore kanë lehtësuar fshehjen duke lejuar që Kisha të mos preket nga ligji.

Raporti i Murphy detajon rastet e 46 priftërinjve nga Dioqeza e Dublinit të cilët u shpallën fajtorë për abuzim. Njëri prej tyre pranoi se abuzonte me më shumë se 100 fëmijë dhe tjetri që abuzonte me fëmijë çdo dy javë për më shumë se 25 vjet.

Abuzimi i fëmijëve në Kishë dhe mbulimi i klerit dhe autoriteteve është portretizuar edhe në filmin “The Boys of St. Vincent” të 1992.