“Kemi fjetur 14 veta në një dhomë. Gjyshja ime Emma në shtrat dhe ne trembëdhjetë vëllezërit në dysheme. Babai im William dhe nëna ime By ishin ndarë dhe ishin larguar, gjyshja kishte mbledhur të gjithë familjen në një dhomë dhe pjesën tjetër të shtëpisë e jepte me qira për pak para. Hanim oriz. Vetëm oriz. Isha gjithmonë i uritur. Gjë e keqe, uria …

Midis kënetave dhe mushkonjave, në lagjet e varfëra të Clara Town, afër portit të Monrovias, u rrita rrugëve, kaloja sa në një punë në një tjetër, luaja letra, pija duhan … Kurrë nuk kam vjedhur, por nëse do të duhej ta bëja, nga uria, do ta kisha bërë.

Unë e dua futbollin, i kam borxh gjithçka futbollit. Kur kam luajtur për Milanin, gjatë ditëve në Milanello, disa shokë të skuadrës luanin bilardo, të tjerët letra, të tjerët lexonin lajmet e futbollit në divane. Gjithmonë futboll, futboll, futboll … Kjo nuk është jetë. Kur gjyqtari vërshëllente dhe ndeshja mbyllej, futbolli nuk ishte më mendimi im primar. Kujtimet e të vdekurve të luftës civile u kthyen në sipërfaqe: të afërmit, miqtë, kushërinjtë, djemtë me të cilët u rrita. Gjatë viteve në Mynih, në Paris, në Milano jam përpjekur që të mos jem gjithmonë aty me mendje. Përndryshe nuk do të kisha qenë në gjendje të luaja. Në vend të kësaj duhej të luaja, dhe mirë. Ishte puna ime. Për 90 minuta ishte vetëm topi. Por sapo loja mbaronte, unë kthehesha në Liberi ”. – George Weah

Nga janari i 2018-ës George Weah është Presidenti i 25-të i atdheut të tij, Liberisë.

Disa nga titujt individualë të Weah-së në karrierën si futbollist:

3 herë futbollisti afrikan i vitit

4 herë tek 11-tëshja më e mirë e FIFA-s

Lojtari më i mirë i Champions League-s 94/95

Topi i Artë 1995

Milan “Hall of Fame”