![](https://atlasi.al/wp-content/uploads/2019/03/students-1024x682.jpeg)
Arsimi ka qenë dhe do të mbetet padyshim shtylla më e fortë që ka mbajtur dhe mban çatinë e shoqërisë. Është arsimi ai që bën të mundur ruajtjen, zhvillimin dhe përparimin e vlerave të individit dhe të kombit. Nëpërmjet arsimit merr hov zhvillimi shoqëror. Është ushqyesi më i qenësishëm i mendjes, por gjithashtu është edhe pishtari i sistemeve. Me arsim merr formë karakteri kolektiv i një brezi, karakter ky herë-herë i ndikuar nga sistemi.
Një ndër problemet e para që u shfaq pas viteve 90-të, problem, që në përmasa të vogla vazhdojmë ta vuajmë edhe sot, ishte mungesa e teksteve, pasi tekstet shkollore të mëparshme u dogjën, pasi kështu nevojitej për arsye të përmbajtjes shumë subjektive dhe shterpë. Infrastruktura mbeti në vendnumëro, ato godina funksionale u shkatërruan dhe dolën jashtë përdorimit. Filloi të zbehej dëshira për profesionin e mësuesit. Shkollat e larta mbusheshin me studentë, që nuk e donin këtë profesion, por për mungesë zgjedhjeje tjetër gjendeshin përballë një pesimizmi të madh në auditore universitetesh.
Ndërkohë, krahasuar me vendet evropiane të po kësaj periudhe, investimi në arsim ishte pakrahasimisht më i lartë se investimi në sistemin arsimor të vendit tonë, që kishte nevojë imediate për rinovim dhe profilizim .
Një ndër fenomenet, që ra më tepër në sy gjatë periudhës së tranzicionit ishte lëvizja e madhe e njerëzve drejt qyteteve të mëdha të vendit çka automatikisht e përballi vendin tonë me një sfidë të re në fushën e arsimit. Pamundësia për t’i akomoduar të gjithë nxënësit nëpër institucione si dhe heterogjenizimi i madh nëpër klasa solli në mendje të investitorëve shqiptarë dhe të huaj idenë e investimit në arsim.
![](https://atlasi.al/wp-content/uploads/2019/03/nxenes-1024x504.jpg)
Duhet të jeni i kyçur në mënyrë që të mund të lini një koment Kyçu