Letersi
Xhevahir Spahiu – Borxhet e mia
Do të vdes,
do të vdes i mbytur në borxhe,
s’është asgjë mbytja në lumë a në dhomat e gazit.
I kam borxhe nënës që s’ia ngrita varrin,
i kam borxhe lisit që s’ia hodha pjergullën.
i kam borxhe dashurisë që ia vodha të dielën
i kam borxhe krimit që s’i vura emër.
Do të vdes,
do të vdes i mbytur në borxhe.
I kam borxhe fjalës që s’e pashë në ëndërr,
i kam borxhe korbit që s’ia zbardha pendët,
i kam borxhe vitit ’13 që s’ia mbylla plagët,
i kam borxhe ardhmërisë që ia lashë tek pragu
terrin e një kohe të largët.
Do të vdes,
do të vdes i mbytur në borxhe.
U kam borxh të gjallëve,
u kam borxh të vdekurve;
gurin e varrit e shes
të laj borxhet.
Dhe vë pikën këtu.
Tani mund të flisni
për borxhet që më kini ju.
Vazhdo leximin
Duhet të jeni i kyçur në mënyrë që të mund të lini një koment Kyçu