JUST IN CASE: “DABËLLHANE”
Për pasurimin e Fjalorit të Politologjisë Shqiptare
Dabëllhane: – Orientalizëm. 1) rrëmujë ose potere në vend të kuvendimit si u takon burrave; 2) të folurit shumë e për lumë kur nuk e merr vesh i pari të dytin; 3) të rënët gozhdës nga njëri dhe potkoit nga tjetri në garë e sipër se kush të bëjë zhurmë më fort. Situata e dabëllhanes ka brenda edhe një element të çakërdisjes në të ngrëna e të pira, përfshi dhe dehjen, paksa si dafrungë ose shabakim, terma që gjithashtu po humbin nga përdorimi.
Dizdari në Fjalorin e orientalizmave sjell si shembuj variantin e Tiranës në kuptimin e një turme të ftuarish e të paftuarish që e bëjnë rrëmujë një festë: “Në vend që pat për t’u bâ nji darkë e hishme, u bâ dabëllhane”. Shembull nga Shkodra: “S’e kam bâ shtëpinë dabëllhane”, ose: “S’kena ngrehë dabëllhane”. Ka pasur përdorim edhe në jug, si për shembull te vargjet e Ali Asllanit:
“Humbi dhe xhanfesi, humbi dhe atllasi,
Prej të katër anëve dabëllhana plasi”.
Përdorimin e termit e ka sugjeruar në fjalorët e vet edhe Kokona për të përkthyer termin angl. dhe fr. “pandemonium”, nga gr. “pan” (gjithë) dhe “daimones” (djaj).
Ndonëse i vjetër, just in case / për çdo rast, termi bën punë edhe në politikë. Për shembull: “Në vend që me bâ debat, e bânë dabëllhane”. Ose: “Bëje dabëllhane, që të qeverisësh rehat”. Përse jo edhe nëpërmjet aktualizimit të vargut të poetit njëherësh për Skënderbeun, akademizmin, turqërinë, Schengen-in: “Prej të katër anëve dabëllhana plasi”? Ose fundja: “Mbas 100 ditësh s’do të ketë më dabëllhane”. Etj.
Duhet të jeni i kyçur në mënyrë që të mund të lini një koment Kyçu