Djali i Escobarit kërkon falje për krimet e babait

“Kur babai im vdiq, isha 16 vjeç. Reagimi i parë ishte një dëshirë për hakmarrje. I thashë gazetarit që më telefonoi për të më thënë se Pablo Escobari kishte vdekur. I thashë se do të hakmerrem.

Por, e mendova vetëm për disa minuta. Shpejt e kuptova se, nëse doja që të mbijetoja, së bashku me nënën time Maria Victoria dhe motrën time më të vogël Manuela, do të duhej të sillesha si e kundërta e babait tim.

Unë nuk njoh Narkos të lumtur, që jetojnë në paqe. Kam parë vetëm Narkos të vdekur ose të mbyllur përgjithmonë në burg. Kjo nuk ishte jeta që doja”, thotë i biri i Pablo Escobarit, Sebastián Marroquín (i lindur si Juan Pablo Escobar), që sot është arkitekt dhe autor librash.

Pas vdekjes së babait të tij -një prej narkotrafikantëve më mizorë të historisë, i cili për një dekadë (1983-1993) shkaktoi një luftë me qindra të vdekur në Kolumbi – Juan Pablo, i dënuar me vdekje si bir i bosit nga kartelet rivale, u largua me një identitet të ri, fillimisht në Mozambik, e më pas në Argjentinë.

Në Buenos Aires ai studioi arkitekturë dhe filloi punë, deri kur vendosi të rilidhet me të kaluarën e tij dhe një udhëtim shpengimi që shtyu të takojë dhe të kërkojnë falje për viktimat e babait të tij.