Historia e vërtetë e “Robinson Crusoe”

Alexander Selkirk u largua nga atdheu i tij pas një grindjeje familjare dhe filloi një jetë në det të hapur. Fatkeqësisht, anija ku ai shërbente kishte një kapiten të tmerrshëm, i cili e futi në beteja. Duke menduar se vdekja do i vinte në çdo minutë, Selkirk kërkoi që ta linin në ishullin e radhës, në “Más a Tierra”, një vend i shkretë 644 kilometra larg bregut perëndimor të Kilit.

Gjithçka që kishte me vete ishte shtrati, një mushqetë, disa mjete, duhan dhe një Bibël. Pas shumë përpjekjesh të dështuara për t’u larguar nga ishulli , ai iu dorëzua një qëndrimi të gjatë. E vetmja ndërprerje nga monotonia e izolimit ishte kur u detyrua të fshihej një grup spanjollësh, që më vonë u larguan.

Vetëm katër vjet dhe katër muaj më vonë, më 1 shkurt 1709, dy britanikë e gjetën, pasi vunë re një sinjal me zjarr të bërë nga Selkirku. Ushtarët e habitur e gjetën Selkirkun të veshur me lëkurë dhie. Ai dukej më shumë si një njeri i egër, sesa një marinar. Më në fund ai shpëtoi dhe aventurat e tij do të influenconin romanin e famshëm të Daniel Defoe, “Robinson Crusoe”.