Letra e Camus për mësuesin e tij

Pas marrjes së çmimit Nobel, filozofi Albert Camus falënderoi dy njerëz të rëndësishëm në jetën e tij, nënën dhe mësuesin e shkollës fillore.

Letra

19 Nëntor, 1957

I dashur zoti Germain,
Lashë gjithë zhurmën rreth meje të këtyre ditëve të largohet pak, para se t’ju shkruaja nga thellësia e zemrës sime. Sapo më është bërë një nderim tejet i madh, të cilin as e kisha kërkuar e as isha lutur për të.

Por, kur dëgjova lajmin, mendimi im i parë, pas nënës sime, ishte për ju. Pa ty, pa dorën tënde të dashur që e shtrive drejt atij fëmije të vogël e të varfër siç isha unë , pa mësimin dhe shembullin tuaj, asnjë nga gjithë këto nuk do të kishte ndodhur.

Nuk mendoj se jam i denjë për një nderim të tillë. Por të paktën kjo më jep mundësinë që t’ju them se çfarë keni qenë dhe vazhdoni të jeni ende për mua dhe; për t’ju siguruar se përpjekjet, puna dhe zemra juaj bujare ende jeton tek nxënësi yt i vogël , i cili pavarësisht viteve, nuk ka ndaluar kurrë së qeni nxënësi juaj mirënjohës. Të përqafoj me gjithë zemër.

Albert Camus