Letersi
Vajtim për hënën e katundit
Jules Laforgue – Vajtim për hënën e katundit
Ah, hëna e plotë, ç’hijeshi,
ç’fat i madh e ç’lumturi!
Larg dëgjohet një trumbetë,
shkon sekretari, dora vetë;
një melodi vjen nga përballë,
një mace rend nëpër mëhallë:
bie në gjumë gjithë katundi!
Dhe me një notë më së fundi
edhe muzika kaq e pati.
Kush e di sa thotë sahati?
Mërgim si ky, moj hënë e qetë,
në gjithë botën zor të ketë!
Hënë amatore, moj hënë,
që dheut rrotull i ke rënë,
që kundroje mbrëmë Havanën,
ndërsa sonte sheh Tiranën,
fjordet e kaltër të Norvegjisë,
polet, ishujt e Greqisë.
Veç ti fatlumja je në gjendje
të soditësh me vëmendje
dasmën e mikes që më la
për një skocez, katileja!
Ç’ngushëllim do qe për mua
të më lexonte ajo grua!
Hënë, ti moj bredharake,
për nga brengat sa më ngjake!
Qama hallin, të ta qaj,
se po vdes unë fukaraj!
Porse hëna, plakë me huqe,
veshët ka mbyllur me pambuqe.
Përktheu: Romeo Çollaku
Vazhdo leximin
Duhet të jeni i kyçur në mënyrë që të mund të lini një koment Kyçu