Në mes të natës, krejt papritur,
vjen shpirti yt siç zbret një re:
i trishtë, i vetëm, i drobitur,
pa trup i pamësuar endé.
Pa mish e kocka, s’ka provuar
që ta këqyrin drejtpërdrejt;
rri para meje i befasuar
dhe si një qengj rrëqethet krejt.
E lë të lirë në terr të natës
dhe ai vozit pa bërë zë;
mandej te trupi kthehet prapë
që më tani dot nuk e nxë.
Përktheu: Aurel Plasari
Duhet të jeni i kyçur në mënyrë që të mund të lini një koment Kyçu