Modeli i keq i një gjenerate

Nga “street fighter” (Boksier rruge) në idhull të adoleshentëve. Nga këtu merr udhë një histori e gjatë këngësh, tekstesh dhe klipesh e reperit që vazhdimisht prodhon lajm.

Ca anglisht, ca shqip! Më pas shqipja dhe anglishtja që ngatërrohen aq shumë sa është e vështirë të kuptosh në fund të një këngë se ku fillon njëra dhe ku mbaron tjetra dhe se cili është mesazhi që këngëtari ka dashur të përçojë te fansat e tij.

Mesazhe pas asnjë kontekst social, ku të vetmet fjali që çojnë peshë zemrat e fansave janë ato me alkool, dhunë, seks, jetë nate dhe në fund një ‘ha ha kudo që shkojmë e çojmë venin n’hava’.

Mjaftueshëm për të kuptuar sesa vite dritë larg janë thelbit dhe mesazhit që Jim Morrison me “The Doors” përçonin me tekstet e tyre në mesin e viteve ‘70 duke sjellë një revolucion të vërtetë botëror në mënyrën e kuptimit të jetës.

Kush dëgjon sot Noizyn, Stresin, Cozmanin e me radhë, jo vetëm që s’kupton asgjë, por nuk mund të jetë as anarkist, pasi në thelb tekstet e këngëve të tyre janë mesazhe boshe për një rini që fatkeqësisht as vetë nuk e di se ç’është arti i vërtetë i sjellë nëpërmjet mesazhit të tekstit të një kënge.

E vetmja gjë që mund të kuptosh nga i quajturi art i tyre, është që inatet personale për ‘zogun’, madhësinë e kallashit dhe pistoletës, makinës luksoze e jetës më të shtrenjtë, i gjen fare lehtë në tekste të shfrenuara që kapin mijëra klikime në Youtube.

Pjesa tjetër është histori… /TCH